Dickson Chia

Belangrijke leerlessen uit deze blog:

1. Anderen kunnen pas van jou houden, als jij van jezelf gaat houden.   
2. Echte vrienden houden van elkaar zonder de tekortkomingen/mindere kanten van elkaar te zien.
3. Patience is a practise to have trust.

 

 

Huh, nog een blog over mijn ervaring in nieuwe vriendschappen maken? Dat is misschien wat je eerst dacht toen je de kop las. Maar inderdaad, ik wilde nog een blog schrijven over deze ervaring. Ik merkte dat ik nog veel meer wilde vertellen over deze ervaring. Als ik dit had verwerkt in de eerste blog dan werd het wel heel langdradig. Deze blog is daarentegen veel persoonlijker. In de vorige blog heb ik verteld over hoe ik nieuwe vriendschappen had opgebouwd in China, welke uitdagingen ik tegen kwam en hoe ik de vriendschappen nu probeer te onderhouden.

​

In deze blog ga ik dieper in op het maken van vrienden. Je komt erachter na het lezen van de blog waarom ik vrienden maak, wat ik moeilijk vind in het onderhouden van een vriendschap, wat mijn nieuwe vrienden mij hebben geleerd en waar ik zeker aan heb gewerkt tijdens mijn nieuwe vriendschappen. Allemaal kwesties waar ik in China achter ben gekomen. 

​

Waarom maak ik vrienden?

​

Het is best een voor de hand liggende vraag waarom je vrienden maakt. Het meest voor de hand liggende antwoord is dan ook omdat je je niet eenzaam wilt voelen. Daarnaast wil je dingen met mensen kunnen delen en ervaren. "Alleen" zijn is ook maar saai en uitzichtloos.

​

Toen ik in Guilin aankwam, voelde ik de heimwee enorm. Ik probeerde dat gevoel uit te zetten, maar dat hield ik niet lang vol. Dat gevoel veranderde zich al snel in eenzaamheid. En dat is ook niet gek. Ik was voor het eerst zelf gaan vliegen naar een vreemd land waar ik niemand kende. Ik verlangde naar thuis en dat al na dag 1. Toch moest ik proberen het beste ervan maken, want ik er was pas net en ik kon niet meer terug. Ik kwam door de eerste dagen heen door te bellen met wat mensen van thuis. Het was fijn dat ik even wat kwijt kon bij mijn vertrouwde mensen in Nederland!

​

De dagen erna gingen steeds beter. Ik kwam steeds meer mensen tegen en voordat ik het wist kende ik al heel wat mensen. Toch was ik niet bevriend met ze allemaal, want dat was niet mijn doel. Ik wilde me gewoon niet eenzaam voelen en daarnaast wilde ik mensen om me heen verzamelen die mij konden afleiden van mijn heimwee. Vooral in het begin had ik dat heel erg nodig.

​

Voordat ik aan mijn avontuur naar Guilin begon, werkte ik al heel hard aan mezelf. Ik ging op zoek naar hulp om me zekerder te voelen in mezelf en in de relaties die ik had met mensen. Maanden vlogen voorbij en ik ging mezelf en mijn relaties veel beter begrijpen. In Guilin moest ik mijn goede werk voortzetten en op dat moment kon ik ook laten zien dat ik was verandert op een positieve manier. Toch ervaarde ik al snel een flinke terugval en voelde het alsof ik weer opnieuw moest beginnen.

​

Het enige wat ik kon bedenken om mijn situatie in de vorige alinea te verhelpen, was door mezelf weer op te pakken en echt vol in het avontuur te gaan. Ik stuurde mezelf op reis om eens uit mijn comfortzone te stappen. Niet wetende dat ik mezelf eigenlijk op een levens veranderende avontuur stuurde. Vooraf aan het avontuur had ik doelen opgesteld en een daarvan was dat ik iemand wilde ontmoeten die ik een vriend voor het leven kon noemen. Later in deze blog blijkt of dat is gelukt.

​

Waarom vind ik het moeilijk om vriendschappen te onderhouden?

 

In het vorige stuk kon je lezen dat een van mijn doelen was om een "vriend voor het leven" te maken. Klinkt gelijk heel erg zwaarbeladen, maar ik ben een persoon die vooral kwalitatieve vrienden wilt maken. En het liefst zo kwalitatief mogelijk door elkaar heel goed te leren kennen. Dat hoeft niet alleen via diepgaande gesprekken te gaan. Wanneer je samen op reis gaat, leer je ook al veel meer over elkaar.

​

Ik geloof erin dat alles gebeurt om een reden. Daarom wist ik ook zeker dat er iemand daar buiten was die ervoor zou zorgen dat ik mijn doel zou behalen. En nog niet in 2 weken tijd ontmoette ik een persoon die mijn leven zou veranderen, terwijl ik dat nog niet door had op dat moment. Om mensen hun privacy te respecteren, noem ik nu ook geen namen. Het leek als een geschenk van boven en vanaf die dag was mijn leven in Guilin helemaal veranderd.

​

Maar voordat ik verder ga met mijn verhaal, geef ik nog even snel antwoord op de vraag die in de tussenkop staat beschreven. Want je zult misschien denken, waar gaat dit verhaal naar toe! “Hij heeft nog steeds geen antwoord gegeven op de vraag”. Well, ik vind het moeilijk om vriendschappen te onderhouden omdat ik mezelf best een gecompliceerd persoon vind. Ik verwacht soms ongewild te veel van mijn vrienden en daarnaast heb ik weinig vertrouwen in ze. Vertrouwen dat mijn vrienden voor me klaar zullen staan en dat ze geen vrienden met me zijn omdat ik zo’n makkelijk persoon ben in de omgang of omdat ik zo’n gever ben binnen de vriendschap. Ik wil niet meer het gevoel hebben dat mensen me gebruiken voor wat ik ze geef of wat ik voor ze doe. Dit voelde ik helaas wel met sommige vrienden van thuis, voordat ik mijn reis naar Guilin begon. Ik hoopte er even afstand van te kunnen nemen en in Guilin vriendschap(pen) te ervaren die mij wat anders konden laten zien.

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

 

Dagen na de avond dat we gingen stappen, leerde we elkaar steeds beter kennen. We gingen samen lunchen, hingen vaak met vrienden, fitnesten veel samen, voerden veel diepgaande gesprekken, reisden naar verschillende steden etc. In de tussentijd had ik ook het idee dat iemand anders ook de vriend kon zijn waar ik naar op zoek was. Helaas kwam ik erachter dat ik teveel aan het "geven" was en dat ik niks terug ontving van die persoon. Ik moest het leren los te laten. Het zorgde uiteindelijk wel voor dat ik beter ging “connecten” met anderen. (Mocht je geïnteresseerd zijn over mijn ervaring in een gever te zijn? Ik heb hier een aparte blog over geschreven.) 

​

Ik voelde me gelukkig met de vrienden die tot nu toe had gemaakt en een in het speciaal. Ik werd helaas wel een beetje afhankelijk van ze. Ik wilde zoveel mogelijk tijd doorbrengen met ze, maar dat kon niet altijd. Ik moest leren om vriendschappen soms even los te laten door te focussen op mezelf. Ik moest dingen gaan vinden die ik kon doen om mezelf af en toe gelukkig te maken. Bezigheden waar ik niemand voor nodig had om een leuke tijd te hebben. Deze tijd hadden mijn vrienden af en toe ook hard nodig.

 

Wat heb ik van mijn vrienden geleerd?

​

Ik had het best moeilijk wanneer ik zo afhankelijk was van mijn vrienden. Het voelde alsof mijn geluk alleen gemaakt kon worden als ik tijd met mijn vrienden doorbracht. Niet gezond, zowel niet voor mezelf als voor mijn vriendschappen. Door in dit soort situaties te zitten leerde ik juist het meest van mijn vriendschappen. Heel cliché om te zeggen maar “anderen kunnen pas van jou houden, als jij van jezelf gaat houden”.

​

Ook wanneer ik me niet meer zeker voelde over mijn vriendschappen leerde ik veel over vrienden maken. Ik moest echt heel hard werken om mensen weer te leren vertrouwen. Het ging al snel fout met iemand die ik leerde kennen in het begin van mijn avontuur en ik wilde er zeker voor zorgen dat dat me niet nog eens gebeurde. Daar hielpen mijn nieuwe vrienden zeker bij, vooral de VPN-guy. Doordat zij vanuit hunzelf lieten blijken dat ze me waardeerde als een vriend, kreeg ik steeds meer het vertrouwen terug in mensen.

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Wat ik het meeste heb geleerd van mijn nieuwe vrienden is dat liefde over grenzen gaat en dat verwachtingen hebben jezelf alleen maar in de weg zit. Echte vrienden laten uit zichzelf en op hun eigen manier blijken dat ze je waarderen als een vriend. Je weet stiekem dat ze van je houden om wie je bent en altijd voor je klaar zullen staan, no matter what! Het belangrijkste is is dat het besef komt bij jezelf. Dat besef moest ik ook voor mezelf creëren. “Echte vrienden houden van elkaar zonder elkaars tekortkomingen/mindere kanten te zien”.

​

Conclusie: Waar heb ik zeker aan gewerkt tijdens mijn nieuwe vriendschappen?

​

Het antwoord op deze vraag is te relateren aan de vorige kopjes. Ik heb geleerd van mezelf te houden, mijn geluk niet te laten afhangen van mijn vrienden, vertrouwen in mijn vrienden te hebben, zo min mogelijk verwachtingen te hebben en geloven dat mensen echt van me houden om wie ik ben en niet om wat ik geef of doe. Daar wil ik nog een ding aan toevoegen en dat is om meer geduldig te zijn. Wanneer mijn vrienden niet gelijk gaven wat ik nodig had, wilde horen of van hun verwachtte, maakte dat mij heel negatief over mijn vriendschappen. “Vertrouwen” is waar je naar toe moet werken wanneer je in zo’n situatie zit. “Patience is a practise to have trust”. Dit geldt net zoals wanneer je in een relatie zit met iemand. Vriendschap is overigens ook een soort "relatie" wat je met iemand hebt.      

​

Alles wat ik heb geleerd tijdens mijn nieuwe vriendschappen neem ik vooral mee wanneer ik weer thuis ben. Ik merk dat ik daar houvast aan heb wanneer ik ze mis en aan ze denk. Ik wil vanuit mijn nieuwe ervaringen doorgroeien, zodat ik niet meer kan terugvallen op mijn oude gewoontes. Vanaf nu sta ik er alleen voor, wat betreft positieve veranderingen in mijn leven aan te brengen. Het is moeilijk te accepteren dat mijn vrienden aan de andere kant van de wereld wonen en niet meer 1 of 4 verdiepingen boven mij. Maar ik weet zeker dat ik ze binnenkort weer tegenkom. In ieder geval ben ik voor altijd dankbaar dat ik ze heb mogen leren kennen. Zonder mijn vrienden daar was mijn reis in Guilin nooit zo leuk en kleurrijk geweest.