om een "gever" te zijn | communicatie

Mijn ervaring om een "gever" te zijn

Belangrijke leerlessen uit deze blog:

Ga als gever er niet gelijk vanuit dat mensen alleen vrienden met je willen zijn omdat ze weten dat je een gever bent. Oordeel pas als het feit is bewezen.
Geven moet nooit ten koste gaan van jezelf.
Omarm dat je een gever bent, dat maakt je al uniek als persoon, vooral in deze tijd!

Je bent bereid om dingen voor iemand anders te doen waar ze mogelijk niet om hebben gevraagd, om de mensen waar je om geeft vaak te verassen en te verwennen en om jezelf vaak op de 2e plaats te zetten. Daarnaast probeer je altijd met iedereen rekening te houden maar vergeet je ook rekening met jezelf te houden. En als laatste voorbeeld, je voelt je onzeker over de relaties die je hebt opgebouwd. Zo kan ik nog meer voorbeelden opnoemen van mogelijke situaties waarin je kunt zitten als je een “gever” bent, net als ik!

In deze blog vertel ik je over mijn ervaring om een “gever” te zijn. Ik vertel over hoe ik daar ben achter gekomen, hoe ik daar mee heb geworsteld en wat ik heb geleerd over een gever te zijn wanneer ik studeerde in een vreemd land als China.

Ik hoop met deze blog jou te kunnen helpen wanneer je jezelf herkent in mijn situaties. Door de dingen die ik heb geleerd als gever met jou te delen, hoop ik dat je nieuw inzicht krijgt om dit mooie eigenschap beter te leren begrijpen en omarmen.

Achtergrond

Om mijn situaties als gever beter te kunnen uitleggen, vertel ik eerst kort over hoe die eigenschap tot stand is gekomen bij mij. In dit blog geef ik de eigenschap de naam “vrijgevigheid”, zodat het wat makkelijker is om erover te vertellen.

Ik ben opgegroeid in een Chinees-Maleisische cultuur. Aziatische culturen zijn over het algemeen bekend als collectieve culturen. Een collectieve cultuur betekent dat de mensen uit deze cultuur vanuit "een groepsmentaliteit" denken. Ze houden rekening met andere mensen en zijn vaak ook omringd met heel veel vrienden en familie om zich heen.
Ik ben ook opgegroeid met heel veel familie en vrienden van mijn ouders om me heen. Ik maakte deel uit van een groep die zich vooral heel loyaal en gastvrij tegenover elkaar opstelde.

“Ik voel me gebruikt!”

Nu dat je een beetje weet wat de achtergrond is van mijn vrijgevigheid, kan ik nu vertellen over een bepaalde situatie waar elke gever in gaat zitten zo nu en dan. Het is iets wat je niet kunt vermijden, tenzij je je mind set verandert. Dat laatste is de sleutel naar het geluk vinden om een gever te zijn.

Als gever ben je vaak bereid veel dingen te doen voor een ander. Dit was in mijn geval (in China) bijvoorbeeld door de was te doen, voor iemand te zorgen als diegene ziek was, af en toe mensen te trakteren op eten en ga zo maar door.
Daarnaast gaf ik ook veel dingen aan mensen omdat ik om die mensen geef en van ze hou. Ik vind het altijd leuk om mensen te verwennen en te verassen zo nu en dan. Ik heb altijd geleerd en vooral mezelf geleerd dat mijn geld meer waard is als ik het kan delen met anderen. Natuurlijk deel ik het dan niet met willekeurige mensen, maar met mensen waar ik echt om geef en goede vrienden mee ben.

Wat ik helaas soms merkte is dat ik me onzeker ging voelen in mijn vrijgevigheid. Het voelde alsof ik gebruik werd en mensen om me heen alleen vrienden met me wilde zijn omdat ze wisten dat ik een gever was. Dit gebeurde zowel al voordat ik naar Guilin vertrok als tijdens mijn verblijf in Guilin. Ik ben altijd al best een makkelijk persoon geweest, waarbij ik het soms moeilijk vond om mensen niet over me heen te laten lopen.

“Ik geef maar krijg niks terug”

Het gevoel dat ik in het vorige stukje beschreef als dat ik me gebruikt voelde, is zeker niet een situatie waar je in wilt zitten. Laat staan het gevoel dat mensen alleen vrienden met je willen zijn vanwege dat je een gever bent. Als ik heel eerlijk ben kun je nooit gelijk erop vertrouwen dat mensen met dat soort intuïties vrienden met je (willen) zijn. Dat is niet eerlijk tegenover de mensen waarmee je vriendschappelijke relaties bent aangegaan. Ik liet me vaak lijden door mijn gevoel. Dat is een keuze die ik maakte. Uiteindelijk was ik de persoon die ervoor koos om loyaal en vrijgevig te zijn tegenover bepaalde vrienden, die keuze maakten geen van mijn vrienden voor mij.

Wanneer ik mensen ging vertrouwen in Guilin, werd ik echt een gever tegenover ze. Omdat ik ook alleen op dit avontuur was gegaan, wilde ik me natuurlijk niet eenzaam voelen. Daarom hechte ik al snel waarde aan de nieuwe vrienden die ik had gemaakt, met in het begin een in het bijzonder. Ik spendeerde veel tijd met deze persoon door en deed best veel voor deze persoon. Op een gegeven moment merkte ik dat ik niks terug ontving. En dan denk je, kut… waarom gebeurt dat en waarom blijf ik toch dingen voor diegene doen.

Ik ging steeds meer over de situatie nadenken waar ik in zat. Ik kwam tot een punt dat ik niet meer wilde geven. Ik wilde niet meer geven omdat ik afhankelijk was van die persoon. Ik wil juist geven omdat ik dat wil en daar ook gelukkig van word. Nu was het zo dat het me vooral veel energie kostte en dan is het niet meer leuk. “Geven moet nooit ten koste gaan van jezelf”, een zin waar ik aan werd herinnerd toen ik over de situatie praatte met iemand van thuis.

Uiteindelijk heb ik het contact met die toenmalige vriend moeten verbreken. Natuurlijk zag ik die persoon nog vaak op de campus, maar ik probeerde zo weinig mogelijk contact te hebben. Ik wilde het achter me laten en de leerzame lessen uit de situatie halen waarmee ik verder kon. En dat heb ik zeker gedaan!

Geven zonder verwachtingen

Nu dat ik besefte dat ik niet gelukkig was in mijn vrijgevigheid, probeerde ik daar verandering in te brengen. De eerste stap hierin moest zeker gezet worden bij mezelf. Ik probeerde met behulp van een goede Amerikaanse vriend mijn mind set te veranderen. Hij liet mij inzien dat wanneer ik wilde geven, ik niks moest terugverwachten. Hierdoor word je gegarandeerd gelukkiger in je vrijgevigheid. Als je geen verwachtingen hebt tijdens dat je aan het geven bent, geef je automatisch omdat je de persoon waardeert en niet omdat je denkt dat je er iets voor terug krijgt en daar waarde aan kunt hechten. Zo werken vriendschappen eenmaal niet, geen enkele vorm van relaties.

Naast dat je gelukkiger wordt als je minder verwachtingen stelt, kun je ook niet meer teleurgesteld zijn als iemand iets niet terug doet voor jou. Het blijft niet leuk als mensen niet inzien dat je veel dingen voor ze doet en dat je er (bijna) nooit iets voor terugontvangt. Toch is het een situatie, hoe moeilijk ook, waar je je echt doorheen moet slaan. Maak in zo'n soort situatie dan de keuze om minder te geven.

Hoe ga ik met mijn nieuwe mind set om?

Je zult misschien denken, nu heeft Dickson een nieuwe mind set opgebouwd, hoe gaat hij daar nu mee om? Dat is eigenlijk een hele goede vraag. Het grappige is dat ik daar geen duidelijk antwoord op kan geven. Het leven is eigenlijk een groot experiment. Je weet nooit wat je precies moet doen, daarom probeer je heel veel dingen uit en kom je erachter wat wel en niet werkt.

Ik heb in ieder geval gemerkt dat ik sinds dat ik mijn nieuwe mind set heb, veel gelukkiger ben in mijn vrijgevigheid. Nog steeds vind ik het moeilijk om geen verwachtingen te stellen. Wat zeker helpt is dat ik nu veel mensen om me heen heb verzameld waar ik het vertrouwen heb dat zij ook dingen voor mij doen. Dat ik ook eens de “nemer” kan zijn i.p.v. de "gever". Hoeveel plezier ik ook beleef om een gever te zijn, het voelt zo goed om ook eens de nemer te mogen zijn.

Wat ik nog wel heel belangrijk vind om te delen is het volgende. Ik heb samen met een vriend van mij beloftes gemaakt. Bij beloftes kan het niet anders dat er een bepaald verwachtingspatroon aan vast zit. Het belangrijke hierbij is dat verwachtingen in zo’n situatie helemaal niet erg zijn. Anders zou je ook geen beloftes maken. Mocht het zo lopen dat er beloftes niet worden nageleefd, probeer dan de situatie van meerdere kanten te bekijken, zodat je misschien begrip vind voor de teleurstelling die je op dat moment voelt. Het kan zijn dat de persoon in kwestie het op dat moment niet kan geven waar jij naar op zoek bent of naar verlangt.

Iedereen beleeft beloftes anders en hechten daar hun eigen waarde aan. Ik heb geleerd om "beloftes" iets minder serieus te nemen, maar daarnaast wel dicht bij mezelf te blijven. Als ik veel waarde heb gehecht aan de beloftes die ik heb gemaakt, dan is dat eenmaal een feit. Je kunt de waarde dan wat aanpassen om je wat beter te voelen wanneer je teleurgesteld raakt. Je kunt er altijd op terug komen, daar is niks mis mee. Soms moet je de dingen doen om jezelf te beschermen.

Kortom het is niet erg om een “gever” te zijn. Sterker nog het is een hele mooie eigenschap. Het enige wat van belang is is dat je je gelukkig voelt in je vrijgevigheid. Vooral als je kijkt naar de maatschappij van nu, denkt iedereen vaak alleen nog aan zichzelf.
"Omarm dat je een gever bent, dat maakt je al uniek als persoon, vooral in deze tijd!"

Ik werkte hard aan mijn mind set en met succes! Ik ging steeds minder verwachten van anderen en werd gelukkiger in mijn vrijgevigheid. Het lukte in kleine stappen. Verwacht dus niet dat je mind set in een keer verandert, want dat is niet realistisch en je wilt het zeker ook niet overhaastig doen. Dat zorgt er anders juist voor dat je je heel gestrest gaat voelen over het feit dat je geen verwachtingen meer gaat stellen. Het maakt je onzeker over je keuze en dat kan het proces naar een nieuwe mind set heel erg belemmeren.

00100dPORTRAIT_00100_BURST20181110184113

Doordat ik mijn hele leven al in zo’n cultuur bevind, weet ik niet meer beter dan rekening te houden met anderen en anderen te helpen, of ze erom vragen of niet. Dit kan met zich mee brengen dat je dit doet voor anderen, maar anderen dat niet terug doen voor jou. Dat kan komen doordat zij uit een andere cultuur komen of anders zijn opgevoed. In ieder geval op het moment dat je merkt dat je niks terug ontvangt, loop je tegen je vrijgevigheid aan en moet je een weg zien te vinden om daar beter mee om te gaan.

Nu zullen sommigen misschien denken, waarom geeft Dickson de schuld van zijn “vrijgevigheid” aan de cultuur waarin hij is opgegroeid?! Laten we heel even duidelijk zijn, dit is zeker niet een manier om de negatieve kanten van mijn vrijgevigheid goed te praten met de cultuur waarin ik ben opgegroeid. Daarnaast is het ook niet een manier om mijn vrijgevigheid helemaal te baseren op de cultuur waarin ik ben opgegroeid.

Mijn achtergrond heeft er vooral voor gezorgd dat er een basis werd gelegd van mijn vrijgevigheid. De ontwikkeling hiervan vond en vind nog steeds plaats door tijd. Tijd die ik besteed of heb besteed om nieuwe ervaringen op te doen met mijn vrijgevigheid. Daarin maak of heb ik keuzes gemaakt die zowel goed als slecht kunnen uitpakken. Het is echt een zoektocht om uiteindelijk gelukkig te zijn in mijn “vrijgevigheid”.